تروریسم سایبری یعنی چه و هدف آن چیست؟

چندین تفکر مختلف برای یک تعریف واضح و مشخص از تروریسم سایبری وجود دارد. همانطور که تا حالا در رسانه های معروف دیده اید، تلاش خبرنگاران بیشتر برای ترقیب به دلسوزی است تا اینکه یک تعریف مشخص از این واژه جدید "تروریسم سایبری" به ما بدهند. بسیار رایج است که وقتی مسائلی مربوط به کامپیوتر پیش می آید، کلمه مورد نظر را در ترکیب با کلماتی همچون سایبر، کامپیوتر، اطلاعات به کار می برند. جرایم سایبری، جنگ اطلاعاتی، جنگ شبکه ای، تروریسم سایبری، جنگ مجازی، تروریسم دیجیتالی، تاکتیک های سایبری، حملات سایبری – تعاریف مختلفی هستند که برای استراتژی های نظامی و سیاسی به عنوان "تروریسم جدید" زمان ما به کار می روند.
خوشبختانه، تلاش هایی برای تعریف دقیق این تروریسم انجام شده است. قابل توجه ترین آنها، دروتی دنینگ، یک پروفسور رشته علوم کامپیوتر، به صورت غیر مبهم تعاریف دقیقی را در مقالات متعدد خود مشخص کرده است.

تروریسم سایبری یا سایبرتروریسم (به انگلیسی: Cyberterrorism) استفاده از اینترنت برای انجام اعمال خشونت‌آمیز، وحشت زا و خسارت ساز است که منجر به از بین رفتن یا تهدید به از دست دادن جان یا آسیب جسمی قابل توجهی، به منظور دستیابی به دستاوردهای سیاسی یا ایدئولوژیکی از طریق فضای مجازی می‌شود. 
تروریسم سایبری ترکیب فضای سایبری و تروریسم است. این موضوع به یک حمله و یا تحدید به حمله غیر قانونی علیه کامپیوترها، شبکه ها و اطلاعات ذخیره شده اشاره می کند که برای ترساندن و مختل کردن یک دولت یا کمک به پیشرفت مردم برای اهداف سیاسی و یا اجتماعی است. بنابراین، برای توصیف تروریسم سایبری باید گفت: حمله ای علیه اشخاص یا سازمان ها، که باعث خسارت و یا ترس شود.
حملاتی که منجر به کشته شدن و یا زخمی شدن، انفجار یا رکود شدید اقتصادی شوند مثال هایی از این نوع حملات هستند. حملات شدید علیه زیرساخت های حیاتی نیز می تواند تعریفی از یک حمله سایبری باشد.
حملاتی که باعث مختل شدن سرویس های غیر ضروری شود، شامل تروریسم سایبری نمی باشد. مهم است که بتوانیم تفاوت بین هک و تریریسم سایبری را تشخیص دهیم.(هک یعنی استفاده از شکاف های امنیتی و نفوذ و یا دستکاری کامپیترها به صورت آنلاین. هکرها عموما اهداف سیاسی ندارند.)
هکرها چند سلاح مهم دارند: حملات از طریق ایمیل; نفوذ به کامپیترها; ویروس ها و کرم های کامپیتری.
هکرها ترافیک یک سایت را اشغال می کنند تا بدینوسیله از ورود دیگر کاربران به سایت جلوگیری کنند. معمولا معترضان یک جبهه سیاسی علیه هدفشان این کار را می کنند. گزارش هایی که رسانه های معتبر منعکس می کنند باعث از بین رفتن اعتبار جبهه قربانی می شود. تاثیر این اتفاق می تواند بر اساس هجوم کاربران عادی به یک سایت چند برابر شود. هکر ها از این فرصت استفاده می کنند تا حملات خود را با تاثیر بیشتری اعمال کنند.

حملات از طریق ایمیل

 یعنی فرستادن هزاران پیغام به قربانی در یک لحظه. همچنین این نوع حملات به عنوان "حملات پینگ" نیز شناخته می شوند.
در سال 1997 حمله ای از طریق ایمیل بر علیه انستیتیو ارتباطات جهانی، یک سرویس دهنده خدمات اینترنت در سانفرانسیسکو صورت گرفت. حمله کنندگان می خواستند که این سایت به طور کامل از روی اینترنت محو شود. آنها این سایت را با هزاران ایمیل مورد هجوم قرار دادند، باعث مختل شدن سیستم شدند و دیگر سیستم های وابسته به این وب سایت را تهدید به حمله کردند. چند روز بعد این سایت از روی اینترنت برداشته شد.
 تصور این بود که دولت اسپانیا پشت این حملات قرار داشت، اما هویت حمله کنندگان پنهان باقی ماند.
حقیقت این است که ابزارهای هک به طور گسترده ای فراهم می باشند و چه دولت ها یا گروه های کوچک سیاسی می توانند از این ابزارها برای حملات خود استفاده کنند.

خیلی از معترضان سایبری از دیگر سلاح هکرها
 هک از طریق اینترنت و شکاف های امنیتی (هک کردن کامپیتورها برای دسترسی به اطلاعات ذخیره شده، امکانات ارتباطی، اطلاعات مالی و دیگر مسائل) استفاده می کنند. دنینگ اشاره می کند که مرکز هماهنگی ضرورت های کامپیوتری، 2.134 نفوذ کامپیتری را در سال 1997 گزارش کرده است.
تعداد حملات از 21.756 در سال 2000 به 35.000 در سال 2001 رسید. در سال 2003 CERT/CC بیش از نیم میلیون ایمیل و تماس برای گزارش حملات داشت. در همان سال 137.529 حمله گزارش شد. این در حالی است که بسیاری از حملات هیچ وقت به این سازمان یا سازمان های مشابه گزارش نمی شوند. تعداد اصلی حملات بسیار بیشتر از این ارقام می باشد. دنینگ اشاره می کند که هر حمله شامل هزاران قربانی می باشد. افزایش حملات سایبری بیانگر افزایش شهرت اینترنت، تعداد اهداف نفوذپذیر و توسعه ابزارهای ساده و در عین حال پیشرفته هک می باشد. آخرین قسمت در لیست هک شامل ویروس ها و کرم ها می باشد. هر دو اینها نمونه های کدهای مخربی هستند که می توانند کامپیوتر شما را آلوده کنند و شبکه شما را به دست بگیرند. تاثیر این کدهای مخرب بسیار زیاد است. برای مثال "کرم قرمز" در جولای سال 2001 باعث آلوده شدن یک میلیون سرور و ایجاد خسارتی به مبلغ 2.6 میلیار دلار در قسمت سخت افزار، نرم افزار و شبکه ها شد. ویروس I LOVE YOU در سال 2000 باعث آلوده شدن بیش از 20 میلیون کاربر اینترنتی و میلیاردها دلار خسارت شد.
اگرچه کرم قرمز و ویروس I LOVE YOU بدون اهداف سیاسی پخش شده بوده اند، با این حال برخی از ویروس ها و کرم های کامپیوتری توسط فعالین سیاسی، برای تبلیغ پیغام های سیاسی استفاده می شوند و در بعضی موارد هم باعث خسارات بسیار زیادی می شوند. در طی یکی از عملایت ناتو، تجارت ها، نهادهای دولتی و مراکز آکادمیک در ایالت های عضو ناتو یک ایمیل از طرف کشورهای اروپای شرقی دریافت کردند. این ایمیل حاوی یک ویروس بسیار خطرناک بود که خسارات بسیار زیادی وارد کرد. این نمونه ای از یک جنگ سایبری است که توسط هکرهای صربستانی بر علیه زیرساخت های اقتصادی کشورهای عضو ناتو شکل گرفت.
بسیاری از افراد بر این باورند که تاثیر و خسارات حملات سایبری بسیار بیشتر از حملات و ترورهای نظامی است. زیرا وقتی زیرساخت های اقتصادی، سیاسی و نظامی یک کشور از طریق حملات سایبری مورد هجوم قرار بگیرد، آشفتگی و عدم هماهنگی بین سیستم ها و سازمان ها باعث نفوذپذیری بیش از حد یک کشور می شود.
در سال 2000، سایت های آمازون، ای بی، یاهو و هاست دیگر شرکت های معروف بخاطر حملات DoS چند ساعت متوقف شد. در اکتُبر سال 2002، واشنگتن پست اعلام کرد که این حمله بزرگترین وپیچیده ترین حمله در تاریخ اینترنت است.

منبع: مجله رادیب